“Umat Islam hari ini bukan umat yang kuat, baik di dunia begitu juga di negara ini. Umat Islam tidak boleh berpecah kepada kumpulan-kumpulan kecil hingga akhirnya menjadi umat yang lebih lemah. Umat Islam jangan terlalu taksub berselisih hingga ke peringkat ‘berkerat rotan, berpatah arang’. Umat Islam haruslah arif lagi bijaksana memastikan antara permata dan kaca.’’
Hakikatnya, sukar hendak diperkatakan semangat perjuangan orang melayu sudah luntur sehinggakan ekonomi dan perdagangan dimonopoli oleh kaum lain, tetapi apa yang pasti sehingga ke hari ini, usaha untuk menyatukan orang Melayu masih menemui jalan buntu.
Pertubuhan Kebajikan & Dakwah Islamiah Malaysia (PEKIDA) diadakan bagi tujuan menyatukan orang-orang Melayu semakin rapuh berikutan perpecahan akibat perbezaan idiologi pendapat dan kuasa, namun orang Melayu masih belum sedar. Berakhir begitu sahaja tanpa sedikit pun menyedarkan pemimpin-pemimpin Melayu untuk mencari jalan bagi membolehkan mereka berada dalam satu kapal yang sama. Sebaliknya, kita terus mendengar suara sumbang dan ia termasuklah komentar-komentar dalam blog yang seolah-olah tidak mahu melihat perpaduan Melayu itu menjadi kenyataan. Kesudahan usaha menyatukan orang Melayu masih lagi belum nampak jalan penyelesaian. Ramai yakin pemimpin-pemimpin PERKIDA juga mempunyai semangat yang tinggi untuk menyatukan orang Melayu tetapi kadangkala ‘ketaksuban’ kepada pegangan ideologi pendapat dan kuasa menjadi penghalang.
Mungkin ramai tertanya-tanya kenapakah perpaduan Melayu dikaitkan dengan Putih dan Merah sahaja, bagaimana dengan pertubuhan-pertubuhan Melayu lain.
Sebenarnya, kalau kita mahu menyatukan orang Melayu, faktor paling utama ialah meletakkan pemimpin-pemimpin Putih dan Merah di satu meja rundingan.
Apabila ini berlaku sudah pastilah laluan lain untuk menyatukan orang Melayu akan menjadi mudah.
Kita sentiasa percaya dalam sebuah negara demokrasi, adalah menjadi hak kepada mana-mana juga individu untuk menyokong mana-mana pertubuhan tetapi mereka juga harus memikirkan kepentingan bangsa dan agama mereka.
Kalau orang Melayu terus taksub dengan pegangan pendapat dan kuasa masing-masing sehingga sanggup menolak salam perpaduan Melayu kerana bimbang hilang sokongan daripada pertubuhan masyarakat melayu, ia sudah tentulah sesuatu yang mendukacitakan.
Perpaduan Melayu bukanlah kita meminggirkan mana-mana puak atau majlis, sebaliknya ia juga adalah demi faedah seluruh Pertubuhan Kebajikan & Dakwah Malaysia.
Hakikatnya, sukar hendak diperkatakan semangat perjuangan orang melayu sudah luntur sehinggakan ekonomi dan perdagangan dimonopoli oleh kaum lain, tetapi apa yang pasti sehingga ke hari ini, usaha untuk menyatukan orang Melayu masih menemui jalan buntu.
Pertubuhan Kebajikan & Dakwah Islamiah Malaysia (PEKIDA) diadakan bagi tujuan menyatukan orang-orang Melayu semakin rapuh berikutan perpecahan akibat perbezaan idiologi pendapat dan kuasa, namun orang Melayu masih belum sedar. Berakhir begitu sahaja tanpa sedikit pun menyedarkan pemimpin-pemimpin Melayu untuk mencari jalan bagi membolehkan mereka berada dalam satu kapal yang sama. Sebaliknya, kita terus mendengar suara sumbang dan ia termasuklah komentar-komentar dalam blog yang seolah-olah tidak mahu melihat perpaduan Melayu itu menjadi kenyataan. Kesudahan usaha menyatukan orang Melayu masih lagi belum nampak jalan penyelesaian. Ramai yakin pemimpin-pemimpin PERKIDA juga mempunyai semangat yang tinggi untuk menyatukan orang Melayu tetapi kadangkala ‘ketaksuban’ kepada pegangan ideologi pendapat dan kuasa menjadi penghalang.
Mungkin ramai tertanya-tanya kenapakah perpaduan Melayu dikaitkan dengan Putih dan Merah sahaja, bagaimana dengan pertubuhan-pertubuhan Melayu lain.
Sebenarnya, kalau kita mahu menyatukan orang Melayu, faktor paling utama ialah meletakkan pemimpin-pemimpin Putih dan Merah di satu meja rundingan.
Apabila ini berlaku sudah pastilah laluan lain untuk menyatukan orang Melayu akan menjadi mudah.
Kita sentiasa percaya dalam sebuah negara demokrasi, adalah menjadi hak kepada mana-mana juga individu untuk menyokong mana-mana pertubuhan tetapi mereka juga harus memikirkan kepentingan bangsa dan agama mereka.
Kalau orang Melayu terus taksub dengan pegangan pendapat dan kuasa masing-masing sehingga sanggup menolak salam perpaduan Melayu kerana bimbang hilang sokongan daripada pertubuhan masyarakat melayu, ia sudah tentulah sesuatu yang mendukacitakan.
Perpaduan Melayu bukanlah kita meminggirkan mana-mana puak atau majlis, sebaliknya ia juga adalah demi faedah seluruh Pertubuhan Kebajikan & Dakwah Malaysia.
bagus tapi kene promote lebih lagi kepada adik beradik supaya paham maksud 'amar makru nahi mungkar'
ReplyDelete